۱- ضدیخ باید قادر به پایین آوردن نقطه انجماد آب تا حداقل دمای ممکن در زمستان باشد.
۲- از نظر شیمیایی و کارکرد، پایداری کافی داشته باشد.
۳- از نقطه جوش بالایی برخوردار باشد و در دمای بالا رسوب نکند.
۴- روی لاستیک مصرفی در سیستم تاثیر نامطلوب نداشته باشد.
۵- حرارت را به خوبی منتقل کرده و هیچگونه اثر نامساعدی روی تبادل حرارتی در سیستم خنککننده نداشته باشد.
۶- دارای کمترین اثر سمی باشد.
۷- آتشگیر نباشد.
۸- بوی نامطلوب نداشته باشد.
۹- دارای کف جزئی باشد.
۱۰- ضریب انبساط حرارتی پایین داشته باشد.
۱۱- در دما پایین گرانروی کم و قابلقبول داشته باشد.
۱۲- بیشترین حفاظت را از خوردگی فلزات مورد استفاده در سیستم خنککننده داشته باشد.
۱۳- روی رنگ بدنه خودرو اثر نامطلوب نداشته باشد.
لازم به ذکر است بر خلاف عقیده بعضیها، با قرار دادن ضدیخ در فریزر نمیتوان به مرغوبیت آن پی برد، از این طریق فقط خاصیت ممانعت از انجماد ضدیخ سنجیده میشود و وجود مواد افزودنی بازدارنده خوردگی در این روش سنجیده نمیشود، همچنین نمیتوان دریافت که سیال اصلی ضدیخ از نوع گلیکولهای مرغوب است یا از دیمتیلمتانول، که سمی و آتشگیر است.
از آنجاییکه ضدیخ خالص در ۵- تا ۱۸- منجمد میشود اگر ضدیخ خالص در فریزر قرار داده شود و در دمایی پایینتر از ۱۸- منجمد شود نشاندهنده مخلوط شدن آن با آب و نامرغوب بودن آن است.
برخی از مصرف کنندگان تصور میکنند با افزودن مقدار ضدیخ میتوان به نقطه انجماد پایینتری رسید این تصور کاملا اشتباه است و غلظتهای بیشتر از ۶۸ درصد حجمی ضدیخ در آب توصیه نمیشود زیرا در غلظت ۶۸ درصد حجمی (۶۸ در صد ضدیخ و ۳۲ در صد آب) مخلوط پایینترین نقطه انجاد را خواهد داشت (۶۹- درجه سیلسیوس)و اگر غلظت ضدیخ از این مقدار بیشتر شود نقطه انجماد محلول بالاتر میرود و زودتر منجمد میشود.